Het was Kolonel Mosterd met de kandelaar in de Bibliotheek...

Ok eindelijk tijd om even te bloggen. Excuses dat dat zo lang heeft geduurd, ik had een paar extra klussen, en in combinatie met werken hier is dat heftig. Gelukkig heb ik de komende dagen weer tijd voor fun stuff.

Ze zeggen wel eens dat LA een gekke stad is, dat alles hier kan en dat raar hier de standaard is. Tot nu toe hebben we daar weinig van gemerkt, we logeren immers bij een normaal gezin. Gisteren kregen we een spoedopfriscursus en, oh yeah, crazytown.

Waarschijnlijk denk je 'what de fuck?' als je het plaatje hierboven ziet. En met die gedachte vang je precies de situatie waarin wij gisteren terecht zijn gekomen. Adam (vriend en werknemer van Mickey) wilde ons meenemen naar Clue (it's a cultural phenomenon that you just GOTTA see). Nou en je kent ons, eerste klas cultuursnuivers. Louvre'tje hier, Wijncursusje daar, ik bedoel, het is niet alsof wij van die mensen zijn die van McDonalds, iHop en Disney houden. Dus wij mee naar Clue. We werden opgehaald door Amy, ook part of the Mickey posse, en het eerste dat zij deed was mij een mes in de handen drukken. Fake uiteraard, maar wel met stromend bloed erin voor het effect. Natuurlijk, zo voel ik me het meest op m'n gemak: met een bebloed mes door de straten in Los Angeles lopen.

Vervolgens kwamen we aan bij het huis van een kennis van hen: Angus Oblong. Ons niet bekend, maar blijkbaar een befaamd artiest/tekenaar/animator etc. Zo bekend dat hij bij openbare gelegenheden alleen komt opdagen met witte schmink op z'n gezicht en clownsmake-up (nog zoiets waar ik fan van ben). We werden gewaarschuwd: pas op hij houdt ervan om mensen te beledigen, maar als hij doet doet vindt hij je aardig. Ehh ok. Wij dat huis in, op hoop van zegen. Die zegen kwam niet. Wat een, eh, apart huis. Overal babypoppen met clownsschmink erop, een kast vol met kermit de kikker hoofden (scary), en overal rare artefacten, vreemde voorwerpen en ga zo maar door. Ok, lalalala roze wolkjes lalala, niets aan de hand, dacht ik, terwijl ik met een bebloed plastic mes aan het spelen was en een biertje kreeg aangeboden (biertje gekozen ipv wijn, want ik wilde het flesje zelf openmaken haha). Ok act normal, niet opvallen, gewoon doen. En wat is mijn idee van niet opvallen? Juist, met je geweldige diepteperceptie een flesje bier omgooien dat vervolgens tegen een glas rode wijn valt, dat een fles witte wijn meeneemt, en een oase van kleurvloeistoffen over tafel draperen. They love me in LA!

Goed, we zijn daar niet lang gebleven, Angus mixte wat drank bij elkaar (zo normaal hier) en iedereen smokkelde wat alcohol de bios in in van die daklozenflesjes (flasks). Tja Hollanders als wij zijn, kochten wij daar gewoon een Diet Coke, een Sprite en een jaarvoorraad popcorn (shit vergeten dat ze hier niet zout of zoet hebben, alleen vet), en Martine's nieuwe verslaving: Reese's Pieces (m&m's met pindavulling). Goed, lange rij voor die bios, een uurtje of anderhalf gewacht en naar binnen, bij Clue. Wat Clue is? Nou je kent wellicht het bordspel Cluedo. Dat was blijkbaar interessant genoeg om er een film van te maken in 1985 (ik wacht met smart op Dr. Bibber the Movie en Vier op een Rij the Movie).



Hierboven vind je een trailer van de film. Alsof de film nog niet apart genoeg was, werd het geheel ook nog eens uitgebeeld op het podium voor het scherm, dus het was een combinatie tussen een Play en een Movie, hetgeen uiteraard door ons werd omgedoopt tot een PloVie. De film was grappig (maar een paar keer in slaap gevallen), en bijna goed te volgen als je tussen het geschreeuw van het publiek door kon luisteren. Want dit was net als the Sound of Music Sing along, een evenement waarbij publieksparticipatie gewenst was. Om half vier lagen we in ons bed. Toen men ons na afloop vroeg wat we ervan vonden, was 'interesting' het eerlijkste dat we konden antwoorden. Spijt? Welnee! Dit was knettergek, hilarisch, sneu en een beetje eng soms zelfs. Maar in the end was iedereen stiekem hartstikke aardig en was het een van de meest interessante avonden die we hier beleefd hebben.

En toch zou ik zweren dat het Mrs, White was met de revolver in de keuken.